1-Öncelikle merhaba Zeynep nasılsın? Bize biraz kendinden bahseder misin?
 

Merhabalar, iyiyim teşekkür ederim. Ben Zeynep Küçükçavdar, Gastronomi ve mutfak sanatları bölümü 4. Sınıf öğrencisiyim. Lisede yiyecek içecek bölümü okuyup otelde staj yaptıktan sonra mesleğimin devamını okumaya karar verdim. İnsanlara hizmet etmek, onların ihtiyaçlarını, beklentilerini gidermek ve gün sonunda yüzlerinde oluşan o gülümseme benim için her şeye bedel. En basitinden yaptığım bir omleti bile güler yüzle yiyip teşekkür etmeleri, benim ruhumu besliyor. Ben bu hissi daha lisede fark edince okulumu bitirdikten sonra üniversitede de Gastronomi ve Mutfak sanatları okuyarak kendimi daha da geliştirmek istedim.
 

2-2209-A Üniversite Öğrencileri Araştırma Projeleri Destekleme Programı’na başvurdunuz ve projeniz kabul edildi. Başvuru süreci nasıl ilerledi, anlatır mısın?
 

2209-A Projem kabul edildi. Bunun gurur ve mutluluğunu her zaman yaşıyorum. Proje danışmanım sayın Emel Çirişoğlu hocamın desteği ve emeği benim için çok büyük, buradan da kendisine tekrar tekrar teşekkürlerimi sunuyorum. Başvuru süreci dosyayı tamamlamamız, projemin zamanını planlama, makale tarama, literatür yazma, kaynak toplama gibi yoğun ve tempolu geçti. Akademik kariyer hayatım içinde bu süreçleri görmek, bilmek ve öğrenmek çok şey kattı bana. Hocamdan destek almak, yanımda olduğunu bilmek bana güç verdi bu süreçte.
 

3-Proje kapsamında ne yapmayı planlıyorsunuz?
 

Öncelikle proje konuma çok güveniyorum. Proje kapsamında konum olan Lavantalı pastacılık ürünlerinin insan stresi üzerindeki etkisini en aza indirmeye planlamak ilk hedefim. Bunu hayata geçirmek, tariflerimin patentini almak, makale çıkararak bunu dergilerde de yayımlatmak istiyorum. Günümüzde iş stresi yaşamayan insan neredeyse hiç kalmadığı için buna bir nebze de olsa minimuma indirmeyi hedefliyorum.
 

4-Son olarak arkadaşlarına öneri veya tavsiyelerin var mı?
 

Arkadaşlarıma, kendilerine güvenmelerini aktif projelere ve etkinliklere katılmalarını, çekinmemelerini, farklı düşüncelerini değerlendirmelerini ve hocalarıyla paylaşmalarını öneririm. Sonuç olumsuz olsa dahi o süreci görmelerinin etkisinin çok fazla olacağını düşünüyorum. Ben 4 yıl üniversite eğitimim boyunca hocalarımın yanında asistanlık yaptım bunun benim hayatıma yön vermemdeki etkisi çok büyük. Asistan olunca öğrenci konumundayken öğretmen gözüyle de karşımdaki öğrencileri bir nevi de kendimi görebilme imkânım oldu. Bunun en büyük getirisi de hocalarımızın bizden ne görmek istediği, beklentileri, yanlışlar ve doğruları anlamış olmak. Ben bu sayede üniversite hayatım boyunca hocalarım tarafından hep takdir gören bir öğrenci oldum. Asistanlık yaparken tüm hayatımı şekillendirecek bir karar vermiş olduğumu farkında değildim. Ne zaman ki bana bir şey soruluyor ve bende yardım edip bilgi aktarımı yapıyorum o an anladım ki birilerine yararım dokunuyor ve benim sayemde bir şey öğreniliyor bu inanılmaz bir duygu ve o duyguyu hissettiğim an akademisyen olmaya karar verdim. Okulum bittikten sonra yüksek lisans için hazırlanmaya ve kendi okulumda akademisyen olmaya karar verdim.

Sorularınız için teşekkür ederim.